Een poging om een pastiche te schrijven op het gedicht 'Koers aan de Kim' van Willy Verhegge uit de bundel Renners Sterven niet, Pinguin Productions, 2004.
Fietsers sterven wel
De ronde van vlaanderen is weer voorbij.
De rijen toeschouwers, langs de stille straten,
eerbiedig wachtend op het getoeter van de reklamekaravaan.
Die aankondigd, de doortocht van de ware helden,
verwelkomd met gejuich, geroep.
Als de laatste over de kasseien dendert,
aangemoedigd door applaus
uit alle macht proberend weer aan te sluiten
bij het peloton dat reeds naar de volgende heuvel snelt,
dan nog even de chaos van het vertrekken en dan
wordt alles weer zoals het altijd is.
Fietsers zijn geen helden meer,
worden weer van het glimmende asfalt verbannen
naar de hobbelige fietspaden, de
putten en de plassen in de goot.
Portieren worden weer opengegooid,
remmen angstig dichtgeknepen.
Fietsers klemgereden door autos
die zelf nauwelijks verder kunnen.
Kinderen verpletterd
onder zware wielen in dode hoeken.
En moeders zullen angstig zijn
als hun kinderen roekeloos op twee wielen
zich een weg naar school banen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Man toch: jouw pastiche is een pasteitje.
Jouw wielspaken schitteren. Groet d. :))
Een reactie posten