Een eenzame kok

Een gedicht op een tentoonstelling.
 

 

Ik kon niet verdragen dat ze over mijn eten zouden klagen.
Zou er dan eerst maar van eten zodat ik de klachten kon vergeten.
Want als ik altijd apart zat voor te eten kon ik alle contact vergeten.
Er is de spreuk van spijs doet eten maar ik was ze toch wel vergeten
met dat ik op mijn tong had gebeten.
Maar als ik aankwam bij die vriend van onze lu mocht ik
niet weten wat er stond op het menu.
En als ik dan moest maken wat soekroet dan was het met wat
spek voor elke lekkerbek.

Is het een onhandige kok die met hart en ziel eten bereid en nooit eens een compliment krijgt.
Die om zich te troosten er dan maar alleen eet, maar zich daarna eenzaam voelt, over zijn toeren
raakt en op zijn tong bijt.
Buitengesloten wordt en toch nog een poging doet om door iedereen geliefd te zijn.

Ik zou graag eens bij jouw komen eten.